“In de publieke fora van de platformwerkconferenties werd meer duidelijkheid geboden. Ludovic Voet, confederaal secretaris van het Europees Vakbondsverbond (EVV), was duidelijk dat het EVV zich niet voorbereidde om dit allemaal opnieuw te proberen na de verkiezingen voor het Europees Parlement in juni, waar er een Hongaars voorzitterschap zal zijn en hoogstwaarschijnlijk een ongunstiger machtsevenwicht in het Europees Parlement.  

Vakbonden zouden in plaats daarvan moeten kijken naar “hoe de beste nationale strategie kan worden geïmplementeerd” om aan te dringen op sterke wetten over de arbeidsstatus in de 23 lidstaten die vorige week vóór het voorlopige akkoord stemden. De beste oplossing, zo benadrukte hij, zou zijn om de voorlopige overeenkomst goed te keuren, waarin staat: “Als er een manier is om [richtlijn] te deblokkeren, moet dat nu gebeuren.”   

Leïla Chaibi, Europarlementariër van de linkse fractie, die de conferentie ‘Alternatives to Uberisation’ organiseerde, probeerde haar teleurstelling niet te verbergen en zei tegen de afgevaardigden: “We hadden een overwinning moeten vieren, maar de zaken zijn niet gegaan zoals we wilden.” Ze zei dat ze berichten had ontvangen van activisten tot in Ecuador en Colombia: “Overal zijn mensen teleurgesteld”.   

“Veel arbeiders van over het hele continent en daarbuiten (er was simultaanvertaling in negen talen) deelden hun gedachten en het algemene gevoel was er een van trots op de campagne die gevoerd was, maar angst over wat de toekomst nu in petto heeft voor platformwerkers. Dit werd misschien het beste samengevat door Leila Odh, uit Parijs, die ronduit zei: “We kunnen niet zo doorgaan: we werken steeds meer en verdienen steeds minder.” 

“De arbeiders, die aan het einde van de conferentie een geïmproviseerd protest hielden bij het Europees Parlement, beloofden een onafhankelijk netwerk op te richten dat vanaf nu minstens jaarlijks bijeen zal komen en acties over het hele continent tegen de ‘Uberisering’ zal coördineren. Als zo’n netwerk de samenhang en kracht van de platformwerkersbeweging kan ontwikkelen, zal dat iets zijn wat voortkomt uit deze jaren van inspanning en organisatie, zelfs als de richtlijn zelf op niets uitloopt. Met of zonder arbeidsstatus zal het uiteindelijk de eigen organisatie van de werknemers zijn, die doorslaggevend is in de strijd tegen algoritmisch georkestreerde onzekerheid.” 

• Meer vragen dan antwoorden in Brussel; Is de Platformwerkersrichtlijn toch niet helemaal dood? – Deel 2. Foto FNV..