De vakbonden spoorden Pascal Smet aan om vanuit de Brusselse overheid een soortgelijke publieke app aan te bieden aan het publiek. Moreels: “In steden als Boedapest zijn er varianten van dat model in werking. Bij de Brusselse PS had men er oren naar, ook om electorale redenen: veel taxichauffeurs behoren tot het socialistische hoofdstedelijke electoraat, dat deels bestaat uit allochtone zelfstandigen die een zaakje opstarten in de hoop hun leven zelf in handen te kunnen nemen en zo vooruit te gaan – de taxi is in dat soort ritten door het leven een populair, laagdrempelig vervoersmiddel. Maar Pascal Smet en Mathias Dobbels hadden er geen oren naar.”

Moreels: “Ik begreep niet dat een socialist per se de kaart trok van Uber, en alleen van Uber. Dat bedrijf had toen een slechte naam: het had geen respect voor zijn personeel maar ook niet voor zijn klanten. Taxibestuurders werden niet gescreend op goed zedelijk gedrag, er was geen echte controle of hun auto’s verzekerd of in goede staat waren. Dat zijn geen veilige omstandigheden om wie dan ook te vervoeren. Maar voor Smet telde dat niet. Hij wilde de eerste minister van Europa zijn die Uber naar zijn stad kon halen.”

En voor Uber was Brussel als Europese hoofdstad natuurlijk van kapitaal belang: de tienduizenden mensen die in Brussel moeten zijn voor de internationale instellingen en gebruikmaken van taxi’s, zijn vanzelfsprekend een potentieel Uber-publiek. Omgekeerd kon Pascal Smet Brussel op de kaart zetten als een hippe stad. En in één beweging had hij een breekijzer om de koppige, vaak corrupte, immer frauderende en klantonvriendelijke Brusselse taxisector tot modernisering te verplichten. In politiek jargon: een win-winsituatie.

Maar er is altijd iemand die de rekening betaalt. Ofwel taxibedrijven die alles volgens de regels doen, maar door de Belgische sociale wetgeving sowieso duurder zijn dan Uber met zijn netwerk van zelfstandige taxibestuurders. Ofwel de politieke cultuur en het principe van transparantie en onpartijdigheid – ook dat zou essentieel moeten zijn bij modern management. Hoe dan ook wekken de Uber Files de indruk dat de relatie tussen het kabinet van Pascal Smet en de Uber-lobby verdacht hecht was. Vandaar de vraag naar een Brusselse onderzoekscommissie over Uber. Die komt niet alleen van usual suspects zoals de oppositiepartij PVDA-PTB, maar ook van Brusselse regeringspartijen zoals Ecolo én – jawel – van de PS.

Pascal Smet zegt dat alles keurig is verlopen en dat hij niets te verbergen heeft. Vooruit-voorzitter Conner Rousseau zegt “geen problemen” te hebben met een onderzoekscommissie, maar Brussels Parlementslid Els Rochette van One.Brussels zei aan Bruzz dat eigenlijk niet te willen: “We hebben als politici allemaal informele contacten.” Merkwaardig, maar vanuit de Brusselse oppositie wil ook MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez niet weten van een onderzoekscommissie naar Uber. Frank Moreels: “Als je niets te verbergen hebt, doe dan toch niet alsof je wel iets te verbergen hebt. Vanuit de socialistische vakbond steunen wij dus voluit de PS in haar vraag naar een onderzoekscommissie over Uber.”

• De Uber en Pascal Smet-files: Brusselse onderzoekscommissie over Uber? Illustratie VRT NWS.