Taxibeleid en code VVR botsen vaak met de realiteit
Gisteren, op 1 december, wakkerde het programma Meldpunt van Omroep MAX opnieuw de discussie aan over het al of niet meenemen van scootmobielen in taxibusjes en wat de juiste manier zou moeten zijn om scootmobiel-klanten mee te nemen. Mobiliteitsvakblad Pitane Blue haakte nog even na.
Het taxivervoer van mensen met een fysieke beperking, zoals die afhankelijk zijn van scootmobielen, blijkt in de praktijk vaak problematisch. Deze problematiek werd breed uitgelicht in het programma Meldpunt. Een van de meest opvallende aspecten is de code VVR, die voorschrijft dat reizigers met een scootmobiel niet via een lift, maar via de normale ingang de taxibus moeten betreden. Dit, in tegenstelling tot rolstoelgebruikers, die wel via de lift mogen instappen.
Deze regelgeving leidt tot praktische problemen. Een treffend voorbeeld uit het programma was de situatie van de heer van Schijndel, die door zijn fysieke beperking niet in staat is om de hoge treden van de bus te beklimmen. Dit illustreert de discrepantie tussen de regelgeving en de realiteit van reizigers met een fysieke beperking.
Caroll Sastro, verbonden aan het platform voor gehandicapten, benadrukt dat de problematiek rondom scootmobielen dieper ligt. Volgens haar is de scootmobiel een essentieel gehandicaptenvoertuig dat te vaak als een ‘stiefkindje’ wordt behandeld. Deze voertuigen worden toegewezen aan mensen met fysieke beperkingen, wat aangeeft dat het niet zomaar om een ‘gemaksoptie’ gaat.
“Ik denk dat iets met de mindset in de samenleving in zijn geheel al fout zit over die scootmobiel. Die wordt een beetje als een stiefkindje behandeld, net niet gehandicapt of wel gehandicapt. En dat vind ik niet kloppen. De scootmobiel is een gehandicaptenvoertuig en is een WMO-voorziening. Hij wordt door de gemeente toegewezen aan deze mensen omdat ze een fysieke beperking hebben, dus ze krijgen niet zomaar toegewezen.”
Diana Begeman van Taxi Steen Ommen, met ruim dertig jaar ervaring als taxichauffeur, biedt een waardevol inzicht in de praktische realiteit van het vervoeren van scootmobielgebruikers. In het programma wordt haar expertise benut om de complexiteit van de huidige vervoersregels te belichten. Ze deelt een incident waarbij een scootmobielgebruiker probeerde zelfstandig uit het voertuig te rijden, wat resulteerde in een val.
“We hebben een keer meegemaakt dat een scootmobiel tijdens het uitladen dat meneer zelf wel even snel een scootmobiel er af wilde rijden. Ja, dat gebeurde ook, maar niet op de manier zoals het hoort. En die is gevallen. De scootmobiel is voor mensen die nog enigszins mobiel zijn en die zouden dan ook de overstap kunnen maken via het trapje.”
Dit voorval illustreert de gevaren die kunnen ontstaan wanneer reizigers niet volledig op de hoogte zijn van de geldende veiligheidsprocedures. Begeman benadrukt dat de huidige regelgeving omtrent het instappen met een scootmobiel vaak onduidelijk is voor de gebruikers. Volgens haar denken veel mensen ten onrechte dat ze met hun scootmobiel via de lift de taxibus mogen betreden, wat niet toegestaan is vanwege veiligheidsoverwegingen. Ze maakt een onderscheid tussen gebruikers van rolstoelen, die noodgedwongen in hun rolstoel moeten blijven zitten en daarom wel via de lift mogen instappen, en scootmobielgebruikers, die volgens haar vaak nog enige mobiliteit bezitten en daarom het trapje zouden kunnen gebruiken.
Verder wijst Begeman op het belang van goede instructies en informatievoorziening, zowel voor chauffeurs als passagiers. Ze verwijst naar instructiekaarten en checklists voor chauffeurs, uitgegeven door het Sociaal Fonds Mobiliteit, en benadrukt de noodzaak van bewustzijn bij de scootmobielgebruikers over wat wel en niet mag bij het gebruik van taxidiensten.
“Als je voor de zorgverzekeraar een taxi nodig hebt, of misschien voor Valys of de regiotaxi, dan zou er eigenlijk gezegd moeten worden er rekening mee te houden dat men niet op de scootmobiel mag blijven zitten als hij de bus in gaat. Dan heb je dat in elk geval duidelijk gecommuniceerd”, besluit Begeman.
De regels van de VVR (Verordening Vervoer Rolstoelgebruikers) stipuleren dat mensen in een scootmobiel via de normale ingang en niet via een lift de taxibus moeten betreden. Dit in tegenstelling tot rolstoelgebruikers, die wel gebruik mogen maken van de lift.
De makers van Meldpunt benadrukken dat de huidige vervoersregeling, opgesteld door het Sociaal Fonds Mobiliteit, voor verbetering vatbaar is. Verschillende belangenorganisaties en brancheverenigingen, waaronder Ieder(in), ANBO en KNV, werden uitgenodigd voor de uitzending maar werkten hier niet aan mee. De redactie van Meldpunt benadrukt dat ook het Sociaal Fonds Mobiliteit (SFM) werd uitgenodigd maar ook niet in ging op de uitnodiging. De redacteur heeft even met ze gesproken en toen zeiden ze wel : “Ja, misschien moeten deze vervoersregels even worden veranderd.”
Dat het onderwerp gevoelig ligt bij het SFM ondervonden wij zelf afgelopen week naar aanleiding van onze aankondiging op eigen website van het onderwerp bij het programma Meldpunt. Directeur Henk van Gelderen van het Sociaal Fonds Mobiliteit reageerde kritisch op onze eerdere berichtgeving over dit onderwerp. In een email liet Van Gelderen ons weten: “Ik zie dat jullie de inhoud van omroep Max één op één hebben overgenomen. Dan heb je snel een artikel. Teleurstellend dat jullie geen wederhoor toepassen.”
Niet dat hier enige sprake was van de noodzaak op wederhoor van het Sociaal Fonds Mobiliteit op onze berichtgeving, maar Pitane Blue heeft Van Gelderen uiteraard de kans geboden om alsnog te reageren, wat achterwege bleef.
- Taxibeleid en code VVR botsen vaak met de realiteit. Illustratie Omroep Max.