“Eind februari en tot maart begaven doodsbange Oekraïners zich in het hele land naar de belangrijkste treinstations van hun stad. Mensen op het perron in paniek probeerden in de rijtuigen in te breken, door te proberen de deuren te openen of ze met hun handen in te duwen. Toen ze aan boord mochten, vouwden ze hun lichamen in de compartimenten: luxe slaaprijtuigen gemaakt voor 18 zouden 150 kunnen bevatten, een tweede klas rijtuig, gemaakt voor 54, zou 500 vervoeren. Deze mensen hadden alles achtergelaten, mogelijk alles verloren, en nu waren ze schouder aan schouder zo dicht opeengepakt dat er geen ruimte was om te zitten. De grootste vluchtelingencrisis in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog was begonnen. Dagen die weken werden, werkten Ukrzaliznytsia-medewerkers non-stop, zonder pauzes, om mensen weg te halen uit deze nachtmerrie.”

De New York Times-journaliste Sarah A. Topol bracht lange tijd door op de sporen in Oekraïne en met de mensen – de Iron People’ – van Ukrzaliznytsia, de Oekraïense spoorwegmaatschappij. Een bewogen en indrukwekkend verhaal over de maatschappij en zijn mensen die na het leger in oorlogstijd even essentieel werden voor het land als de militairen. Een long-read (mogelijk achter een paywall) die echt de moeite waard is.

“Treinen werden al snel de ruggengraat van het land: essentieel voor de oorlogsinspanningen, cruciaal voor het vervoer van mensen, wapens, goederen en voorraden, maar ook voor een diplomatieke weg en een economische levensader. Toen Rusland zich begon te richten op kritieke infrastructuur, werd de klus extra gevaarlijk. Treinen die ‘op schema reden’ (‘running on schedule’) – een slogan die CEO Kamyshin herhaalde als een mantra – werden een symbool van normaliteit in de meest abnormale situatie.”

https://www.nytimes.com/2022/11/15/magazine/ukraine-trains.html

(Paywall).

• Oekraïne’s 15.000 mijl lange reddingslijn. Hoe het enorme spoorwegsysteem van het land het heeft geholpen een invasie te weerstaan.